انتخابات در دوره محمدرضاشاه
برگزاری انتخابات مجلس
آرتور میلسپو، مشاور سابق دفتر تجارت خارجی وزارت امور خارجه ایالات متحده، که برای سازمان‌دهی وزارت دارایی ایران استخدام شد، در کتاب «آمریکایی‌ها در ایران» می‌نویسد:
انتخابات کنترل و [آراء] خرید و فروش می‌شدند. علاوه بر آن‌ها [این کار را هم] با بی‌لیاقتی مضحکی انجام می‌دادند. اخذ رأی در حوزه‌های مختلف و در تاریخ‌های مختلف صورت می‌گرفت. انتخابات مجلس چهاردهم در ۱۹۴۳م [۱۳۲۲ شمسی]، هشت ماه طول کشید و اصلاً هم معلوم نیست کامل شده باشد.1
Elections are controlled and purchased. In addition they are carried on with ridiculous inefficiency. The pollings take place on different dates in different districts. The election of the Fourteenth Majlis in 1943 dragged on through more than eight months, and it is not clear that it was ever completed.
Arthur Millspaugh
یرواند آبراهامیان، مورخ ایرانی-آمریکایی خاورمیانه و استاد برجسته تاریخ در کالج باروخ و مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه نیویورک، در کتاب «تاریخ ایران مدرن» می‌نویسد:
میزان مشارکت‌کنندگان در انتخابات [مجلس چهاردهم در سال ۱۳۲۲ شمسی] تهران کمتر از 15 درصد بود، البته در حوزه‌های روستایی کمتر از این میزان نیز ثبت شده بود.2
The turnout in Tehran was less than 15 percent. 28 Of course, it was even lower in rural constituencies. Israel.
Yervand Abrahamian
محمدعلی [همایون] کاتوزیان، عضو دانشکده مطالعات شرقی دانشگاه آکسفورد، در کتاب «اقتصاد سیاسی ایران مدرن: استبداد و شبه مدرنیسم» می‌نویسد:
با این حال، انتخابات خنده‌دار تابستان 1960م [۱۳۳۹ شمسی] مجلس، پیش از خاتمه باطل شد؛ شاه به آن‌ها که انتخاب شده بودند توصیه کرد که استعفا دهند و آن‌ها هم در عین وظیفه‌شناسی پذیرفتند. اقبال هم در شهریور از نخست‌وزیری استعفا داد.3
Meantime, the farcical Majlis elections of summer 1960 were cancelled before completion the Shah 'advised' those already elected to resign their seats, and they dutifully took his 'advice' and in September Iqbal 'resigned as Prime Minister.
Mohammad Ali Katoozian
منابع:
- 1. Arthur Chester Millspaugh, Americans in Persia, p85
- 2. Ervand Abrahamian, A history of modern Iran, p107
- 3. Homa katouzian, The Political Economy of Modern Iran: Despotism and Pseudo-Modernism, 1926–1979, p213