قدرت‌های خارجی در دوره محمدرضاشاه
وابستگی به قدرت خارجی
یرواند آبراهامیان، مورخ ایرانی-آمریکایی خاورمیانه و استاد برجسته تاریخ در کالج باروخ و مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه نیویورک، در کتاب «تاریخ ایران مدرن» می‌نویسد:
محمدرضا شاه در ازای حفظ تسلطش بر نیروهای نظامی، موافقت کرد تا با متفقین همکاری کاملی داشته باشد.1
In return for keeping control of the armed forces, Muhammad Reza Shah agreed to cooperate fully with the Allies.
Ervand Abrahamian
کریستین دلانوا، مورخ فرانسوی در کتاب «ساواک» می‌نویسد:
در پایان دهه چهل، شاه در صدد بود زمام امور کشور را با حمایت ارتشی که به برکت کمک‌های مالی آمریکا در حال تجدید سازمان و تقویت خود بود، به دست گیرد. با آنکه، در مجموع ایرانیان به اتفاق آراء شيوه حکومتی رضاشاه را رد می‌کردند، اما شاه جوان خودش را به آن اندازه قوی می‌دانست که پا در جای پای پدرش بگذارد. او می‌دانست که قدرت انگلیس از او حمایت می‌کند.2
En cette fin des années quarante, le shah tentait donc de reprendre le pays en main avec l'appui d'une armée qui se réorganisait et qui se renforçait grâce à l'aide financière américaine. Bien que, dans son ensemble, la population iranienne reje tât quasi unanimement la manière de gouverner de Rézā Shah, le jeune souverain se sentait assez fort pour marcher sur les traces de son père. Il savait qu'il avait la puissance anglaise derrière lui.
Christine Delano
آرتور میلسپو، مشاور سابق دفتر تجارت خارجی وزارت امور خارجه ایالات متحده، که برای سازمان‌دهی وزارت دارایی ایران استخدام شد، در کتاب «آمریکایی‌ها در ایران» می‌نویسد: مشکل مهم دیگر، ناشی از نحوه اشغال ایران توسط مقامات نظامی شوروی بود. به‌عنوان مثال، سرپرست وزارت امور خارجه به ما نوشت که مقامات ایرانی باید «از اقداماتی که ممکن است موجب برانگیختن یا نارضایتی متحدین ما و اهداف شوروی شود، خودداری کنند.» [اشغال] ساختمان‌ها در بسیاری موارد بدون کسب اجازه قبلی و در تمام موارد، بدون پرداخت مال‌الاجاره انجام می‌شد. حتی گاهی تقاضا می‌کردند دولت ایران هزینه‌های تعمیر و سیم‌کشی برق ساختمان‌های مزبور را نیز بپردازد.
Another important difficulty arose from the manner in which the Soviet military authorities occupied Persian government With reference to one of these cases, the Acting Foreign Minister wrote us that Persian officials should "refrain from actions which might excite or distushase of nur Allier" buildings, in most cases without obtaining prior consent and in all cases, I think, without payment of rent. In some instances they demanded that the Persian gover government pay for repairs and electric wiring."
Arthur Millspaugh
منابع:
- 1. Ervand Abrahamian, A history of modern Iran, p98
- 2. Christian delannoy, Savak, p34
- 3. Arthur Chester Millspaugh, Americans in Persia, p186-187